Gatunek ten tworzy monoginiczne, lub rzadziej oligoginiczne kolonie dorastające do rozmiarów kilkunastu tysięcy robotnic. Zamieszkuje południową część Ameryki Północnej, budując rozległe gniazda w piasku. Jak większość gmachówek, jest polimorficzny - robotnice minor zajmują się głównie potomstwem, ale także żerowaniem, media pełnią w zasadzie wszystkie funkcje w kolonii, zaś robotnice major (żołnierze) przede wszystkim bronią kolonii, ale udzielają się także podczas żerowania, na przykład krojąc zdobycz na mniejsze fragmenty czy pomagając przy jej transporcie. Używany przez tę mrówkę system rekrutacji jest doskonałym przykładem rekrutacji grupowej. Gdy zwiadowczyni (zazwyczaj minor lub media) natrafi na obfite źródło pokarmu, biegnie do gniazda, znacząc szlak zapachowy przy pomocy wydzieliny z jelita tylnego. Sam szlak zapachowy jednak nie wystarcza do rekrutacji. W gnieździe mrówka zwraca uwagę swoich sióstr szybkimi, urywanymi biegami, a następnie wykonuje charakterystyczny taniec zapraszający je do podążania za nią - intensywnie potrząsa głową na boki, jednocześnie wymachując czułkami. Następnie wyrusza na czele grupy kilkunastu tak zachęconych sióstr, prowadząc je po uprzednio położonym szlaku zapachowym. Motywacja mrówek do podążania za owym szlakiem jest stale utrzymywana przez zwiadowczynię poprzez wydzielanie zawartości gruczołu jadowego, składającej się przede wszystkim z kwasu mrówkowego. Podczas przeprowadzki rekrutacja wygląda bardzo podobnie, niemniej jednak zmienia się zachowanie zapraszające inne mrówki - zamiast tańczyć na boki, mrówka kiwa się bardzo szybko w przód i w tył, łapiąc czasami siostry za żuwaczki i potrząsając nimi. Ten sposób rekrutacji zachęca do podążania za zwiadowczynią nie tylko inne robotnice, ale również i samce.

Żołnierz Camponotus socius. Autorem fotografii jest April Nobile, pochodzi ona ze strony www.antweb.org.

Robotnica minor Camponotus socius. Autorem fotografii jest April Nobile, pochodzi ona ze strony www.antweb.org.