Camponotus truncatus żyje w gniazdach wydrążonych wewnątrz drzew. Otwory wejściowe są dostosowane do rozmiarów głowy żołnierzy, którzy (co jest wyjątkiem, jeśli chodzi o tę kastę) prawie nigdy nie opuszczają gniazd. Przy każdym wejściu do gniazda żołnierz pełni rolę strażnika drzwi, a właściwie... samych drzwi. Jego głowa, silnie zchitynizowana idealnie zatyka otwór wejściowy, wrogowie, chcący się dostać do gniazda natrafiają na pancerz, z którego wystają jedynie gotowe do zadania śmiertelnego ciosu żuwaczki. Robotnice, chcące wejść do gniazda, dają żołnierzom specjalny sygnał (prawdopodobnie połączenie dotyku z zapachem kolonii, aczkolwiek nie było to dokładnie badane), na który żołnierze cofają się wgłąb korytarza, aby przepuścić mniejszą siostrę. W 2006. roku stwierdzono występowanie tej mrówki w Polsce. Robotnice minor mierzą 3-5 mm, żołnierze 6 mm. W sytuacji gdy żołnierzy jest w kolonii mało, robotnice minor również zajmują się charakterystyczną dla tego gatunku obroną wejść do gniazda. Samica mierzy 5,5 do 7 mm i budową ciała (za wyjątkiem mocnego tułowia, który w młodości mieści mięśnie skrzydeł) jak i ubarwieniem nie różni się od żołnierzy. W ubarwieniu tej mrówki zwracają uwagę dwie jasne plamy na odwłoku. Samiec mierzy 4-5 mm i jest jednolicie żółtawobrązowy. Mrówki te odbywają loty godowe w lipcu i sierpniu i na miejsce gniazdowania najczęściej wybierają gałęzie dębów.

Królowa Camponotus truncatus. Fotografia pochodzi z serwisu photos.fourmis.free.fr.

Głowa robotnicy Camponotus truncatus. Fotografia pochodzi z serwisu photos.fourmis.free.fr.