Gatunk zamieszkujący rozmaite środowiska - preferuje otwarte i suche przestrzenie jak pastwiska, stepy, leśne przesieki czy brzegi lasów, łąki górskie etc. Nad gniazdami buduje kopce z suchego materiału roślinnego (są to głównie źdźbła traw), są one zazwyczaj małe (średnica do 30 cm), chociaż zdarzają się i większe (średnica ok. 1 m). Gatunek występuje w dwóch ekologicznych formach - poliginicznej i monoginicznej. Kolonie poliginiczne zazwyczaj formują rozległe, zawierające setki mrowisk superkolonie połączone stała wymianą robotnic. Kolonie monoginiczne rozmnażają się na drodze normalnych lotów godowych, z tym że młoda królowa praktykuje pasożytnictwo czasowe na mrówkach z podrodzaju Serviformica (w górach jest to najczęściej Formica lemani) - młoda królowa zbliża się do gniazda swego gospodarza, a gdy natknie się na robotnicę, przyjmuje pozycję "poczwarkową", nieruchomieje i udaje martwą. Pozwala się zanieść w charakterze pokarmu do gniazda swego gospodarza, gdzie, przesiąknąwszy jego zapachem, bez przeszkód odnajduje i morduje prawowitą królową, zajmując jej miejsce. Forma poliginiczna rozmnaża się przez podział kolonii. Loty godowe w sierpniu. Robotnica mierzy 4,2 - 6 mm, ciało ma dwubarwne z tylną częścią głowy i odwłokiem brunatnym, a resztą brunantnoceglastą lub brunatnożółtą czasami z ciemną plamą na tułowiu. Czułki i nogi żółto~ lub ceglastobrunatne. Łuska pomostka głęboko wycięta. Królowa, co jest charakterystyczne, stosunkowo mała, mniejsza od największych robotnic, mierzy 4,5 - 5,5 mm i jest bardziej jednolicie brunatno ubarwiona niż robotnice. Epinotum i dolna strona ciała jaśniejsze, silnie błyszczace. Samiec mierzy 4,5 - 6 mm, jest ciemnobrunatny i ma matowo omszony odwłok.

Królowa Formica pressilabris otoczona robotnicami. Autorem zdjęcia jest Bernhard Seifert.

Robotnice Formica pressilabris opiekujące się jajami. Autorem zdjęcia jest Bernhard Seifert.