Ten termofilny gatunek zamieszkuje rozmaite ciepłe habitaty. Można go spotkać od południowej części Ameryki Północnej aż po środkową część Ameryki Południowej, a także na wyspach Oceanu Atlantyckiego takich jak Kuba. Tryb życia prowadzi dość skryty, częściowo podziemny. Znany jest z faktu iż wykształca dwa typy kolonii - jedne normalne, ze standardową królową oraz typowymi samcami, które rozmnażają się na drodze lotu godowego, inne zaś, poliginiczne, zawierają ergatokształtne królowe, które, poza szczegółami anatomicznymi pozwalającymi na rozród, różnią się od robotnic jedynie większymi oczami; oraz ergatokształtne (a więc bezskrzydłe) samce. Tutaj do kopulacji dochodzi w gnieździe. Samce, aby zapewnić sobie sukces reprodukcyjny, wykształciły na drodze ewolucji osobliwą strategię - otóż kopulują one z dziewiczymi królowymi, zanim te wylęgną się z poczwarek. Zanim do tego dojdzie, dokładnie sprawdzają czułkami każdy kokon królewski - te najstarsze, wewnątrz których jest już samica prawie gotowa do wylęgu, posiadają na swym końcu mały otworek ułatwiający samcowi zadanie. Jak jednak samiec upewnia się, że jest jedynym, który zapłodnił królową? Normalnie zapłodniona królowa odrzuciłaby po prostu zaloty innego, ale tu, gdy jest ona uwięziona w kokonie, nie ma takiej możliwości. Otóż samiec po prostu przedłuża kopulację aż do wylęgu królowej, niejako stojąc na straży jej "wierności". Czasami taki akt może trwać nawet i dwie doby. Wreszcie królowa wylęga się i wtedy może już sama zadbać o własny odwłok...

Robotnica Hypoponera opacior. Autorem fotografii jest Alex Wild, twórca fotogalerii www.myrmecos.net.