Zwana w Polsce żniwiarką zwyczajną, mrówka ta żywi się głównie nasionami najprzeróżniejszych roślin (które magazynuje w spichlerzach w swoich gniazdach, zabezpieczając je przed kiełkowaniem poprzez odcięcie zawiązka korzenia) oraz owocami. Zamieszkuje kserotermiczne łąki porośnięte rozmaitymi, dającymi jadalne nasiona trawami. Kolonie zwykle poliginiczne, z polimorficznymi królowymi. Jak większość przedstawicieli plemienia Pheidolini mrówka ta jest wyraźnie polimorficzna, z żołnierzami o dużych, kwadratowych głowach. Małe robotnice zajmują się głównie opieką nad potomstwem, a średnie oraz duże (żołnierze) żerowaniem, podczas obrony zaś najczęściej udziela się właśnie wyspecjalizowana kasta największa. Ich spichlerze nie należą do najszczelniejszych, dlatego czasami ulegają zalaniu - wtedy robotnice wynoszą nasiona w pobliże wejścia i tam je suszą. Robotnica brązowa, o długości od 3,5 do 9 mm, królowa ubarwiona podobnie, mierzy około 11 mm, samiec czarny, mierzy 7-8 mm. Gatunek ten był sporadycznie obserwowany w Polsce, w Świętokrzyskiem, niemniej jednak wielu badaczy uważa, że został on tylko zawleczony, lub przywiany z wiatrem z cieplejszych krajów i nie jest w stanie przetrwać polskiej surowej zimy. Do czasu ponownego zaobserwowania go na ziemiach Polski trudno powiedzieć coś pewnego.

Robotnice Messor structor. Autor fotografii nieznany. Źródło: www.akolab.com.