Nazwa tego gatunku, nadana przez Linneusza, wzięła się z przeświadczenia tego wielkiego badacza, iż mrówki te były jedną z plag egipskich cytowanych przez Salomona. Gatunek ten zamieszkuje najbardziej nieprzyjazne rejony hamady (pustyni skalistej) na Saharze. Rejony, w których deszcze praktycznie nie istnieją i jakiejkolwiek roślinności brak. Można sobie zadać pytanie: czym w takim razie mrówki te się odżywiają? Odpowiedź brzmi: trupami latających zwierząt (czy to owadów czy ptaków), które zabłąkały się w ten wymarły rejon pustyni i zmarły z pragnienia. Z punktu widzenia morfologii mrówki te wykazują niewiele przystosowań (w zasadzie jedynym jest obecność swoistej "bródki" ze sztywnych włosków, która ułatwia manipulowanie piaskiem). Dopiero na poziomie fizjologicznym ujawniają się adaptacje - ich kutikula ma taki skład, że praktycznie nie dopuszcza do utraty wody z organizmu (jedyne straty są spowodowane przez oddychanie). Gatunek ten jest monoginiczny, a jego gniazda, zakładane na drodze klasztornej, sięgają nawet sześciu metrów głębokości, co czyni je jedymi z najgłębszych w świecie mrówek.

Monomorium salomonis - królowa i robotnice. Fotografia pochodzi z serwisu photos.fourmis.free.fr/, autorem jest user Cekiki.