Jest to gatunek ciepłolubny, zamieszkujący głównie świetliste lasy liściaste czy ogrody, ale bywa także znajdowany w otwartych habitatach jak na przykład kamieniste pastwiska. Kolonie są małe: zawierają kilkadziesiąt robotnic (maksymalny rozmiar to 250 robotnic). Kasta królowych jest polimorficzna - spotykane są dwie formy: normalne królowe oraz ergatoginy (zmienność ta ma podłoże genetyczne). Kolonie zawierające normalne królowe są zawsze monoginiczne, podczas gdy kolonie zawierające ergatoginy (bezskrzydłe, o morfologii pośredniej pomiędzy królowymi a robotnicami) mogą być monoginiczne lub poliginiczne. Nieskomplikowane gniazda budowane są w ziemi, pod mchem czy kamieniami, w gnijącym drewnie etc. Mrówki żerują na powierzchni ziemi i w ściółce, polujac na małe bezkręgowce. Nie gardzą też padliną. Za to nigdy nie hodują mszyc. Mrówki te wykształciły stosunkowo ciekawe zachowanie obronne - gdy są zaniepokojone, zarówno robotnice jak i królowe zwijają się w kłębek i udają martwe, co znacznie odbiega od typowej dla innych gatunków mrówek agresywnej obrony. Loty godowe odbywają się w sierpniu i wrześniu. W Polsce gatunek ten znany jest z kilku dość rozproszonych siedlisk, ale bardzo prawdopodobne jest, że jest dość powszechny, tylko nie udało się go naukowcom zaobserwować ze względu na skryty sposób życia i niewielkie rozmiary kolonii.

Robotnica Myrmecina graminicola niosąca larwę. Autorem fotografii jest Bernhard Seifert, pochodzi ona z serwisu Antbase.net.