Ten wielkooki gatunek żyje w ściółce tropikalnych lasów azjatyckich. Robotnice polują pojedynczo na rozmaite małe stawonogi lądowe takie jak świerszcze, termity, skorki, stonogi czy niewielkie skolopendry, lokalizując je za pomocą wzroku i zabijając przy użyciu swoich działających jak pułapka żuwaczek (które można podziwiać na fotografii poniżej). Ich zęby apikalne są tak ostre, że mrówki te muszą bardzo ostrożnie obchodzić się z potomstwem podczas opieki nad nim - larwy i jaja chwytane są niezwykle delikatnie samymi czubkami zębów apikalnych. Mimo iż niezbyt praktyczne przy niańczeniu, żuwaczki te okazują się być niezwykle pożyteczne w polowaniu. Gdy mrówka namierzy zdobycz, zbliża się do niej gwałtownie z żuwaczkami otwartymi pod kątem 280° (co jest rekordem w mrówczym świecie), opukuje ją czułkami, jakby sprawdzając jej wielkość, a następnie gwałtownie zatrzaskuje swe mandibule, przebijając ją śmiertelnie. Ofiara jest zaraz potem odtransportowywana do gniazda, gdzie zostaje pożarta - niemniej jednak sam posiłek wymaga też trochę gimnastyki - żuwaczki są na tyle długie, że aby się posilić, mrówka musi kilkakrotnie wypuszczać i chwytać z powrotem ofiarę, przybliżając ją do otworu gębowego, a dopiero potem może zlizać wypływające z ran zadanych żuwaczkami soki.

Głowa Myrmoteras insulcatum. Autorem fotografii jest Gary Alpert.