Ten raczej śródziemnomorski pasożyt społeczny w Polsce występuje jedynie w Pieninach. Jest to gatunek typowo kserofilowy, zasiedla suche miejsca trawiaste a także kserofityczne murawy naskalne. Gniazduje tam, gdzie jego ofiary (sam niezdolny jest do budowy gniazda), a więc w pustych łodygach roślin zielnych, a czasami pod kamieniami czy pod korą krzewów. Królowa po rójce (która odbywa się w sierpniu) wyszukuje gniazdo mrówek z rodzaju Temnothorax, przenika doń, uspokajając robotnice poprzez głaskanie czułkami po aparacie gębowym, a następnie zabija prawowitą królową poprzez morderczy chwyt mających kształt szabli żuwaczek, które są wbijane na granicy głowy i tułowia, przecinając łańcuszek nerwowy. Następnie robotnice z podbitej kolonii adoptują ją i rozpoczynają wychów jej potomstwa. Potomstwo to nie jest zdolne do wykonywania żadnych prac w gnieździe, niemniej jednak świetnie sprawdza się w roli, do której stworzyła je natura - w przeprowadzaniu rajdów po niewolnice. Pojedynczy zwiadowcy ruszają na rekonesans i zwykle usiłują podbić natrafione kolonie Leptothorax samodzielnie. Jeśli ich najazd zostaje odparty, wracają do gniazda i przy pomocy śladu zapachowego rekrutują zwartą, dobrze zorganizowaną kolumnę swych sióstr, robotnic, którym czasami towarzyszą także niewolnice. Podczas walki z ofiarą robotnice chętnie wykorzystują swoje potężne i niebezpieczne żądło. Potomstwo z podbitej kolonii transportowane jest do gniazda, gdzie wychowywane jest na niewolników.

Robotnica Myrmoxenus ravouxi. Autorem zdjęcia jest Bernhard Seifert.