Te południowoeuropejskie mrówki są bardzo małe (robotnice mierzą 1-2 mm, królowe maksymalnie 4 mm). Lubią tereny ciepłe, dobrze nasłonecznione, z rzadką roślinnością, gdzie budują gniazda pod kamieniami lub pod mchami. Ich kolonie są poliginiczne i polikaliczne - pojedyncza kolonia zajmuje kilka ziemnych gniazd, połączonych cienkimi kanalikami. Co ciekawe, feromony królewskie (blokujące przekształcanie się larw w królowe) są na tyle silne, że formy płciowe wychowywane są jedynie w tych spośród gniazd superkolonii, w których aktualnie żadna królowa nie przebywa. Ponadto zaobserwowano jeszcze dwie interesujące rzeczy dotyczące wychowu pokolenia płciowego, który ma miejsce wiosną. Po pierwsze: tylko robotnice, które przezimowały są w stanie podjąć się tego zadania. Po drugie: larwy królewskie otrzymują nawet sześć razy więcej pożywienia na jednostkę masy niż larwy robotnic. Kasta robotnic jest wprawdzie monomorficzna, niemniej jednak robotnice specjalizujące się w magazynowaniu pokarmu przekształcają się wtórnie w kastę beczek - ich odwłok może powiększyć się nawet trzykrotnie. Można zaobserwować dużą zmienność osobniczą, mrówki z jednego gniazda mogą wykazywać całą gamę kolorów od żółtego do czarnego. Plagiolepis pygmaea hoduje mszyce korzeniowe, poza tym poluje na małe stawonogi.

Robotnica i królowa Plagiolepis pygmaea. Fotografia pochodzi z serwisu photos.fourmis.free.fr/, autorem jest user Cekiki.