Ta występująca w kostarykańskich lasach deszczowych mrówka tworzy kolonie zajmujące wiele niewielkich gniazd umiejscowionych w szczelinach gnijącego drewna. Komory przeznaczone dla poczwarek są tapetowane przy pomocy pustych kokonów - ta swoista tapeta pochłania wilgoć typową dla gnijącego drewna i umożliwia poprawny rozwój poczwarek. W przypadku gdy tapeta zamoknie, robotnice dokładają jej kolejne warstwy. Kolonie mogą zawierać do siedmiuset robotnic i zazwyczaj jedną lub dwie królowe (niektórzy naukowcy przypuszczają, że charakterystyczną dla tego gatunku cechą jest właśnie posiadanie dwóch królowych - nie jednej, nie trzech, ale właśnie dwóch - a zatem wysoce prawdopodobna jest pleometrozja, czyli wspólne zakładanie gniazda przez dwie królowe, prowadząca do stałej oligoginii). Robotnice produkują jaja troficzne, które, jako pokarm wysokobiałkowy, stanowią podstawę pożywienia królowej. Larwy są karmione niewielkimi stawonogami, na które ich siostry-robotnice polują zespołowo. Gdy zdobycz zostanie odkryta, robotnica znaczy do niej ślad zapachowy, a także wykonuje charakterystyczne, wibrujące ruchy, które zwracają uwagę jej sióstr. Polietyzm wiekowy jest typowy - młode robotnice zajmują się głównie opieką nad potomstwem, zaś starsze wszystkimi pozostałymi pracami.

Prionopelta amabilis - robotnica.