Występuje na pustyniach Arizony. Robotnica mierzy około 8,5 mm i jest czerwonobrązowa do czerwonoczarnej. Buduje ogromne podziemne gniazda. Żywi się stawonogami oraz, przede wszystkim, ziarnami. Loty godowe odbywają się głównie po bardzo rzadko zdarzających się opadach. Mrówka ta ma zwyczaj porozumiewania się za pomocą dźwięku - gdy robotnica natrafi na pokarm, oprócz wydzielania zwykłych feromonów, które na pustyni dość szybko odparowują bez śladu, zaczyna również piszczeć. Dźwięk zwraca uwagę innych robotnic i w połączeniu z feromonami zwabia je do źródła pokarmu. Jeśli jest nim jakiś większy owad - robotnice wspólnie transportują go do gniazda. Ciekawy jest także jej sposób postępowania z konkurentami z gatunku Pogonomyrmex barbatus. Pogonomyrmex poszukują dokładnie takich samych ziaren, w tych samych miejscach co Aphaenogaster. Różnica jest taka, że Pogonomyrmex żerują głównie wczesnym rankiem (zanim temperatura stanie się zbyt wysoka), natomiast Aphaenogaster również i w nocy. Robotnice Aphaenogaster gromadzą się przy otworach wejściowych gniazd Pogonomyrmex tuż przed świtem i pracowicie zasypują je piaskiem, żwirem i małymi kamyczkami. Potem, nieniepokojone, mogą kontynuować żerowanie, dopóki nie zrobi się zbyt gorąco. Tymczasem konkurenci męczą się z odkopywaniem wejścia przez nawet trzy godziny i zazwyczaj, gdy uporają się z problemem, jest już za ciepło, by żerować.

Robotnica Aphaenogaster cockerelli. Autorem zdjęcia jest Alex Wild, twórca fotogalerii www.myrmecos.net