Jedna z największych mrówek świata, występuje w Amazonii, charakteryzuje się niezwykłą biologią kolonii - mianowicie całkowicie zanikła u niej kasta królowych, ciągłość rozrodcza podtrzymywana jest dzięki posiadającym zdolność rozrodu robotnicom. Kolonie rozmnażają się wyłącznie poprzez podział (loty godowe są rzecz jasna niemożliwe ze względu na nieobecność skrzydeł u robotnic). Występują podobne zachowania dominacyjne jak u Harpegnathos saltator - samice walczą między sobą o ustalenie hierarchii i prawo do rozrodu uzyskują te najwyżej w niej stojące. Pojedyncza kolonia jest bardzo nieliczna - ma zwykle nieco ponad sto osobników, w tym około trzydziestu dużych, płodnych robotnic (reszta to robotnice mniejsze i pewne ilości samców). Ślady zapachowe używane są przez tę mrówkę dość rzadko, niemniej jednak posiada ona umiejętność posługiwania się nimi. Mrówka ta jest agresywna i posiada żądło - ze względu na jej ogromne rozmiary ilość jadu też jest duża i może stanowić zagrożenie dla zdrowia a nawet życia ludzkiego. Buduje dość płytkie, nieskomplikowane gniazda o około dziesięciu otworach wejściowych, przeciętna wielkość pojedynczej komory to 10 na 3 cm, a komór jest około dziesięciu. Mrówki te są dość płochliwe, polują głównie w nocy na rozmaite małe organizmy (w tym małe kręgowce). Polują samodzielnie, dużą zdobycz porcjują i transportują w kawałkach. Co ciekawe - wygląda na to, że przy braku kręgowców wśród zdobyczy kolonia nie potrafi produkować nowego potomstwa.

Robotnica Dinoponera longipes niosąca do gniazda upolowaną żabę. Autor fotografii nieznany.

Robotnice Dinoponera longipes. Autor fotografii nieznany.

Robotnica Dinoponera longipes transportująca do gniazda upolowaną młodą mysz. Autor fotografii nieznany.

Samiec Dinoponera longipes otoczony robotnicami. Autor fotografii nieznany.