Ta południowoamerykańska mrówka gnieździ się w słonecznych środowiskach jak brzegi lasów, czy też przesieki stworzone przez człowieka. Gniazduje w ziemi, bądź też w rozmaitych szczelinach drzew. Dość często żyje w parabiozie z innymi gatunkami mrówek. Gniazda posiadają do czterech otworów wejściowych i, zazwyczaj, osobną, niemającą połączenia z resztą "stróżówkę" w której znajduje się kilka robotnic strzegących właściwego wejścia do gniazda. W przypadku gniazdowania w szczelinach drzew mrówki te budują swoiste ścianki działowe z włosków roślinnych i detrytusu zlepianych śliną. Kolonie liczą do kilkuset osobników i są monoginiczne. Co ciekawe, monoginia nie wyklucza u tych mrówek polikalii - pojedyncza kolonia zajmuje kilka oddalonych od siebie gniazd połączonych stałą wymianą robotnic. Mrówka ta aktywna jest w dzień, co staje się logiczne, jeśli spojrzymy na jej oczy - największe i najdoskonalsze w świecie mrówek, liczące średnio 4137 ommatidiów każde. Mrówki te zbierają pokarm z miodników pozakwiatowych, ale ich najciekawsze umiejętności ujawniają się dopiero, gdy przyjrzymy się ich sposobowi polowania. Od razu jasne staje się, do czego potrzebny im tak dobry wzrok. Otóż mrówki te polują samodzielnie (nie występuje u nich rekrutacja do obfitszych źródeł pokarmu ani żadna forma współpracy przy jego zdobywaniu - za to czesto zdarza się, że robotnice z tej samej kolonii walczą ze sobą o jedną zdobycz), wypatrując z daleka ofiary (którą mogą stanowić w zasadzie wszystkie niewielkie bezkręgowce - pająki, termity, muchy, pszczoły czy inne mrówki), skradając się do niej, a następnie... skacząc na nią z dużej odległości. Potrafią także bez problemu upolować przelatującego akurat obok owada, skacząc pionowo, czy ukośnie. Wracając do gniazda, czy też poruszając się podczas furażowania również często korzystają z umiejętności skoków, aby przemieścić się z listka na listek, czy przeskoczyć leżący na ziemi patyczek, który zagradza akurat drogę. Z pełnym obciążeniem (np. ośmioma upolowanymi i trzymanymi w żuwaczkach termitami) robotnice nadal potrafią skoczyć na imponującą odległość 30 cm.

Robotnice Gigantiops destructor. Widoczne ogromne oczy charakterystyczne dla tego gatunku. Autorem fotografii jest Alex Wild, twórca fotogalerii www.myrmecos.net