Gnamptogenys striatula jest mrówką występującą w tropikalnych i subtropikalnych rejonach Ameryki Południowej. Interesująca jest jej strategia rozmnażania się. Część kolonii posiada królowe (sztuk kilka - albowiem jest to mrówka poliginiczna). Kolonie takie produkują dziewicze królowe, które biorą udział w locie godowym, odlatując na duże odległości, i zakładają nowe kolonie na drodze częściowo klasztornej. Niemniej jednak w sytuacji, gdy królowe umrą, kolonia nie jest narażona na wyginięcie. Wszystkie robotnice tego gatunku wyposażone są w spermatekę, mogą więc kopulować z samcami i przechowywać spermę we własnym ciele. Te z nich, których jajniki są najbardziej rozwinięte, wydzielają feromon płciowy. Ciekawostką jest jednak fakt, że zjawisko to - w przeciwieństwie do innych mrówek wabiących samce w ten sposób jak Dinoponera quadriceps, które mają na tyle przyzwoitości, by wyjść na zewnątrz i rozpylić feromon w powietrzu - ma miejsce wewnątrz gniazda. Zadanie samców jest więc niezwykle trudne i właściwie to inne robotnice wynajdują samce w przyrodzie i zaciągają je do gniazda, a rola aktywnego poszukiwania płodnych robotnic przez samce jest - z przyczyn obiektywnych - ograniczona. Prawdopodobnie właśnie to utrudnienie w znalezieniu partnera do kopulacji jest przyczyną (a przynajmniej jedną z przyczyn) niewielkiej liczby aktywnych płciowo robotnic w kolonii (maksymalnie 10%), chociaż potencjał posiadają wszystkie mrówki. Kolonie, na których czele stoją takie zapłodnione robotnice (czyli gamergaty) mogą rozmnażać się przez podział. Warto jeszcze zauważyć, że konkurencja o to, kto zostanie gamergatem, a kto nie, zaczyna się już w stadium larwy. Te z larw, które bardziej natarczywie domagają się pokarmu, dostają go więcej i w efekcie po narodzinach ich jajniki są bardziej rozwinięte, co zwiększa szanse zostania jednym z nielicznych gamergatów.

Robotnica Gnamptogenys striatula z upolowanym wijem. Autorem zdjęcia jest Alex Wild, twórca fotogalerii www.myrmecos.net.