Ten pasożyt społeczny jest wysoce wyspecjalizowanym inkwilinem. Kasta robotnic została już zupełnie utracona na drodze ewolucji. O ile królowe tego gatunku są mało zmienione morfologicznie, o tyle samce przeszły spore modyfikacje. Bardzo mocno przypominają królowe, różniąc się jedynie narządami rozrodczymi oraz brakiem skrzydeł. Kopulacja odbywa się więc wewnątrz gniazda; jeden samiec - co rzadkie - może kopulować wielokrotnie. Mrówka ta pasożytuje na Plagiolepis pygmaea. Wdziera się do poliginicznych kolonii swojego gospodarza, gdzie jest całkowicie zależna od opieki jego robotnic. Zauważono, że królowe gospodarzy starają się unikać królowych pasożytów - co zapewne stanowi ewolucyjną odpowiedź na fakt, iż te, gdy tylko mają taką możliwość, dożywiają się jajami gospodarzy. Efekt ten najlepiej zaznaczony jest w lecie - w należących do superkolonii gniazdach, w których są królowe Plagiolepis xene nie ma królowych P. pygmaea i odwrotnie. W zimie efekt ten ulega redukcji - królowe P. xene szukają towarzystwa królowych gospodarzy, a te, wraz z nastaniem chłodów i ustaniem komunikacji pomiędzy należącymi do superkolonii gniazdami, nie mogą przed nimi uciec. Plagiolepis xene roi się od kwietnia do maja.

Królowa Plagiolepis xene. Fotografia pochodzi z serwisu photos.fourmis.free.fr/, autorem jest user Cekiki.