Gatunek ten żyje w Nowej Gwinei i jest przykładem wczesnego stadium inkwilinizmu. Gniazduje, wraz ze swym gospodarzem z gatunku Strumigenys loriae, w rozkładającym się drewnie w ściółce lasu deszczowego. Mrówka ta nie jest zbyt podobna do swych gospodarzy (ma dużo krótsze i inaczej zbudowane żuwaczki) i najprawdopodobniej nie jest z nimi blisko spokrewniona. Zwykle w gniazdach znajduje się ponad tysiąc robotnic Strumigenys yaleogyna i podobna (lub większa) liczba robotnic S. loriae. Na pierwszy rzut oka nie ma tu mowy o pasożytnictwie, wydaje się, że mamy do czynienia z parabiozą - robotnice obu gatunków wspólnie wykonują wszystkie prace w gnieździe. Dopiero po dokładniejszych obserwacjach ukazuje się prawdziwa natura tych mrówek. Otóż po pierwsze: w ogóle nie biorą one udziału w budowie gniazda (pozostawiają to swym gospodarzom), po drugie: potomstwem zajmują się rzadko i nieudolnie, a po trzecie: ich zachowania łowieckie są w zaniku - czasami usiłują one złapać jakiegoś owada, jednak nie mają już odruchu żądlenia w wyniku czego zwykle zdobyczy udaje się wymknąć. Rzadko kiedy udaje im się coś naprawdę upolować. Jedyna czynność w której sprawdzają się równie dobrze co ich gospodarze to opieka nad hodowanymi czerwcami. Wydaje się, iż mimo stosunkowo niedaleko posuniętego uwstecznienia zachowań, gatunek ten nie jest zdolny do samodzielnego przetrwania i wkroczył już na ścieżkę ewolucyjną z której nie ma odwrotu.