Dosyć ciekawa mrówka, występująca również w Polsce (mrówka złodziejka, mrówka lokatorka). Niestety trudno ją zaobserwować, gdyż żyje wyłącznie pod ziemią najczęściej w poblizu lub bezpośrednio w mrowiskach innych gatunków mrówek. Praktykuje ona lestobiozę. Drąży skomplikowany układ chodników do gniazda gospodarzy (lub w nim), a ponieważ chodniki te są małe, nie ma obaw o agresję ze strony gospodarzy. Mrówka ta plądruje "żłobki" żywicieli, pożerając ich larwy, jaja i poczwarki. Podczas tych najazdów wydziela ona specjalny repelent (którym jest trans-2-butylo-5-heptylopirolidyna), który ogłupia ofiary i sprawia, że przestają one bronić swojego potomstwa tak że najeźdćy spokojnie mogą je przetransportować do siebie. Hoduje także mszyce korzeniowe (które dostarczają jej pokarmu energetycznego). Dosyć niesympatyczne dla innych mrówek stworzonko. Warto jednakże dodać, że mrówki te potrafią także przeżyć samodzielnie - są wtedy dosyć drapieżne. Robotnica bardzo mała (1,5 - 3 mm); ciało w różnych odcieniach koloru żółtego; pokryte licznymi włoskami. Królowa o wiele większa; 6 - 6,5 mm; silnie lśniąca, czarnobrunatna; samiec czarny, lśniący, długość 4 - 4,8 mm. Kolonie liczne. Występuje w miejscach bardzo silnie nasłonecznionych o rzadkiej roślinności. Gniazduje pod kamieniami lub po prostu w glebie. Loty godowe we wrześniu.

Uskrzydlona królowa i dwie robotnice Diplorhoptrum fugax. Zdjęcie dzięki uprzejmości Radissa, autora myrmekologicznej fotogalerii http://www.radiss.prv.pl.