Mrówka ta mierzy dwa milimetry długości. Występuje w cieplejszych regionach całego świata (gdzie została zawleczona przez ludzi). Nie wiadomo, gdzie tak naprawdę znajduje się jej ojczyzna. Gniazduje w ziemi lub pod kamieniami na otwartych przestrzeniach takich jak łąki, pastwiska czy morskie wybrzeża. Jest bardzo silnie poliginiczna - często królowych w kolonii bywa nawet więcej niż robotnic. Jej biologia rozrodu jest dość osobliwa. W przeciwieństwie do Cardiocondyla obscurior i C. wroughtonii, które wykształcają dwa typy samców, u C. nuda występują jedynie samce ergatoidalne (nieuskrzydlone i podobne do robotnic). Nie mają one - jak u wspomnianych dwóch innych gatunków - sierpowatych żuwaczek, lecz ich żuwaczki są duże i ząbkowane. Pierwszy samiec, który się wykluje, patroluje gniazdo w poszukiwaniu innych wylęgających się braci. Gdy tylko takowych znajdzie, miażdży ich ciała wspomnianymi potężnymi żuwaczkami, co jest o tyle łatwe, że kutikula świeżo wylęgłej mrówki jest jeszcze miękka. W końcu pozostaje sam jeden na placu boju - i wszystkie samice należą do niego. W przeciwieństwie do większości mrówczych samców u dorosłego przedstawiciela płci brzydkiej Cardiocondyla nuda jądra nie degenerują w życiu dorosłym, lecz prowadzą ciągłą spermatogenezę aż do śmierci, co pozwala ich właścicielowi zachować długotrwałą aktywność seksualną i zapłodnić całe rzesze samic. Kolonie tego gatunku rozmnażają się na drodze pączkowania.

Cardiocondyla nuda. Autorzy zdjęcia to Hirotami T. Imai i Masao Kubota. Pochodzi ono z Japanese Ant Image Database.