Gatunek ten wykazuje skrajne stadium inkwilinizmu jeżeli chodzi o tryb życia, niemniej jednak anatomicznie jeszcze całkiem przypomina swoje ofiary, z którymi zapewne miał wspólnego nieodległego przodka (większość inkwilinów znacznie zmienia swoją anatomię). Kasta robotnic zanikła u tego gatunku zupełnie; królowa po locie godowym wnika do gniazda Leptothorax acervorum, gdzie spędza całe swoje życie, produkując kolejne pokolenia królowych i samców (dokładnie rzecz biorąc królowa tylko składa jaja - za opiekę nad nimi odpowiedzialne są robotnice gospodarza). Kasty robotnic nie wytwarza ona w ogóle. Tak jak i u innych wyspecjalizowanych inkwilinów, królowej zainfekowanego gniazda nie dzieje się krzywda - musi ona przeżyć, żeby dostarczać nowych zastępów siły roboczej, która wykarmi królową L. pacis oraz jej potomstwo. W przypadku, gdy gospodarze wykazują agresję wobec L. pacis, używa ona broni chemicznej, którą jest rodzaj substancji psychotropowej wytwarzanej w gruczole Dufoura, sprawiający że robotnice gospodarza przestają odróżniać "wrogów" i "swoich" i w efekcie zaczynają walczyć na śmierć i życie pomiędzy sobą.

Samica Leptothorax pacis. Autorem zdjęcia jest Bernhard Seifert.