Gatunek ten tworzy stosunkowo małe (do 75 osobników) kolonie żyjące w... ogródkach grzybowych mrówek z gatunku Sericomyrmex amabilis. Królowa Megalomyrmex zwykle znajduje się w zagłębieniu ogródka grzybowego tuż obok królowej Sericomyrmex. Mrówka ta przeszła zadziwiającą ewolucję "pokarmową" - przystosowała się, podobnie jak jej gospodarze, do konsumpcji grzybów (co w plemieniu Solenopsidini jest niezwykłe). Co ciekawe, pasożyt ten liże (czyści) powierzchnię ciała gospodarzy. Ponieważ S. amabilis umieszcza swoje potomstwo również w ogródku grzybowym, potomstwo zazwyczaj jest wymieszane, niemniej jednak nie dochodzi tu do wspólnej nad nim opieki i robotnice opiekują się wyłącznie potomstwem swojej królowej, ignorując potomstwo królowej drugiego gatunku. Oczywiście u gospodarzy, jak u wszystkich pozostałych Attini trofalaksja nie występuje, więc mrówki te nie otrzymują w ten sposób płynnego pokarmu, odżywiając się, jak już wspomnieliśmy, tylko i wyłącznie grzybami wyhodowanymi przez Sericomyrmex. W 2013. roku odkryto, iż stosunki pomiędzy pasożytem a gospodarzem nie są tak jednoznaczne, jak mogłoby się wydawać. Największym wrogiem naturalnym mrówek z rodzaju Sericomyrmex jest wyspecjalizowany gatunek innych mrówek – Gnamptogenys hartmani. Kolonie Sericomyrmex są praktycznie bezbronne wobec rajdów swego oprawcy znacznie przewyższającego je tak liczebnością jak i siłą ognia w postaci potężnego żądła. Atak Gnamptogenys oznacza pewną śmierć. Tymczasem okazuje się, że robotnice Megalomyrmex, normalnie ograniczające się do opieki nad własnym potomstwem i niewykonujące żadnych istotnych prac w zamieszkiwanej kolonii, są niezwykle skuteczne w odpieraniu ataków Gnamptogenys. Ich jad jest jeszcze silniejszy niż jad Gnamptogenys, kilka robotnic potrafi rozprawić się z całą nacierającą armią najeźdźcy. Mrówki te są tak skuteczne w obronie, że w procesie ewolucji Gnamptogenys nauczyły się unikać kolonii ofiar, w których wyczują zapach Megalomyrmex. W efekcie stosunki pomiędzy Sericomyrmex a Megalomyrmex można uznać za symbiotyczne – w sytuacji braku zagrożenia Megalomyrmex żyje na koszt swoich gospodarzy, ale w momencie ataku ze strony najgroźniejszego naturalnego wroga staje się cudownym obrońcą przed pewną zagładą.

Robotnica Megalomyrmex symmetochus. Autorem fotografii jest Alex Wild, twórca myrmekologicznej fotogalerii http://www.myrmecos.net.

Królowa oraz robotnica Megalomyrmex symmetochus. Autorem fotografii jest Alex Wild, twórca myrmekologicznej fotogalerii http://www.myrmecos.net.